Katsudo Kenpo, Kenpo Karate in Nieuwegein

Het eerste Kenpo Survival Weekend.

Afgelopen weekend ( 20 t/m 22 juni 2008) was het dan eindelijk zover: het eerste Kenpo-Survival-Weekend!!

Het was een ervaring die ik zeker niet had willen missen, waarvoor grote dank aan Marieke en Agaath voor de organisatie. Daarnaast vanaf deze plek dank aan de heren van Survive-all (www.survive-all.com) voor een onvergetelijk weekend.

De fotogallery met alle foto's van dit festijn kun je zien door hier te klikken.

Op vrijdag begonnen we snel na aankomst met de eerste Kenpo-training, waarbij we een aantal stoot en trap combinaties op de pads oefenden. Eén van die combinaties gebruikten we vervolgens als aanval om een variatie op attacking mace op te leren. Daarna werkten we op verzoek van Roy aan het effectief maken van Reversing Mace, waarbij vooral het genereren van kracht in de back-knuckle strike (of toch stiekem een hammerfist) naar de zwevende ribben aandacht kreeg.

Die avond werd er gedineerd uit de militaire (Franse) noodrantsoenen die we van de organisatie kregen. Op een klein aanmaakblokje je eigen eten opwarmen deed me terugdenken aan de oefeningen die we bij de Luchtmacht deden, waar we drie dagen aan een stuk alleen maar uit die doosjes te eten kregen.

'S-avonds om een uur of tien, toen de laatste deelnemers ook gearriveerd waren, vertrokken we op onze kaart en kompas oefening, die ons over een behoorlijke afstand over heuvels, door velden en grotten en langs watertjes voerde. Om een uurtje of twee/half drie waren we terug in het kamp, waar we de overnachting in een mergelgrot begonnen.

Op zaterdag kon het echte werk beginnen, maar niet voordat we een heerlijk ontbijt, bestaande uit zoete en zoute koekjes uit het rantsoen, hadden genoten.

De eerste echte activiteit was het abseilen van een steile wand van zo'n 15 meter hoog. Voor de meesten was dit de eerste keer, en dan is de drempel om de afgrond in te stappen toch best hoog. Maar niet zo hoog als bij de tweede oefening, het zogenaamde "running-down" waarbij aan het zelfde touw als bij de abseil, maar nu head-first de afdaling wordt gedaan.

Het abseil oefenbaantje werd gevolgd door de volgende uitdaging, abseilen en running-down vanaf een wand van 25 meter hoogte. Hoewel ik van tevoren verwacht had dat het na de wand van 15 meter niet meer uit zou maken hoe hoog de volgende wand zou zijn, bleek dat toch wel het geval te zijn. Vanaf 25 meter ziet (vooral bij running-down) de afgrond er toch wel een stuk gevaarlijker uit dan die van 15 meter.

Heerlijk gelunched bij de herberg om de hoek, waar ze een voortreffelijke macaronimaaltijd hadden bereid.

Het volgende onderdeel was de indianenbrug. Op grote hoogte op 2 staaldraden naar de overkant, al wiebelend doordat de volgende survivalist ook al onderweg is. Voor mij persoonlijk was dit de engste oefening, vooral toen ik halverwege stilstaand moest wachten totdat Marieke ver genoeg door was dat ik ook weer verder mocht.

Vergeleken bij de indianenbrug was het tokkelen eigenlijk een eitje. Aan een musketonhaak met een paar lussen eraan vanaf een soort kabelbaan naar beneden. Hierbij een foto van het uitzicht vanaf de tokkelbaan. Omdat iedere uitdaging overtroffen kan worden, was de volgende, en voor vandaag laaste survival-uitdaging de Flying Dutchman. Deze keer van de tokkelbaan af, zonder dat je de kabel kunt zien en zonder dat je de lussen vast kun houden. Die lussen worden op je rug vastgemaakt zodat je vanaf het startpunt echt de diepte induikt. De meesten vonden dit zo mooi dat ze nog een keer gingen (ik ook).

Naar al die bloedstollende actie was het hoog tijd voor Kenpo. Onder leiding van Ernst werd er gewerkt aan sparringstactieken. Grote dank aan Ernst voor de leuke les, en pas allemaal maar op voor de de survivalisten bij het NK op 2 november. Nergens meer bang voor en gewapend met de tactieken van Ernst!!

Zaterdag avond werd besloten met een heerlijke barbeque op een plataeu hoog in een boom aan de rand van de groeve, met het radio verslag van de kwartfinale van het EK voetbal op de achtergrond op de autoradio.

Zondag begon redelijk relaxed met een ontbijtje in de herberg, waarna we de kayaks instapten voor een tochtje over de beek, tegen de stroom in uiteraard. Kayakken zal nooit mijn hobby worden weet ik inmiddels, omdat ik kennelijk niet over de motoriek beschik om zo'n ding te kunnen besturen. Zig-zaggend van de ene wallekant naar de andere duurde het best lang voordat we bij het keerpunt waren, inmiddels ingehaald door bijna alle andere boten (we waren als eerste vertrokken).

Vervolgens wederom een heerljke macaronimaaltijd in de herberg, waarna het laatste stuk Kenpo aan de beurt was.

Het eerste uur werd onder de brandende zon gevuld door Jeroen met basis-mes-technieken volgens de Amok methode. Daarna was het mijn beurt weer met speeddrills, een nieuwe techniek voor de minder gevorderden (Unfurling Crane), een combinate tussen Unfurling Crane en Five Swords in, en een techniekenlijn om het geheel met een knal af te sluiten.

Om een lang verhaal kort te maken, wie er niet bij waren hebben een fantastisch weekend gemist, maar een nieuwe kans zal slechts een jaar op zich laten wachten.

Groeten,
Marcel

Katsudo Kenpo, Voermansweide 1, 3437 DG Nieuwegein, 030-2448473, info@katsudokenpo.nl


	Het eerste Kenpo Survival Weekend. Afgelopen weekend ( 20 t/m 22 juni 2008) was het dan eindelijk zover: het eerste Kenpo-Survival-Weekend!!
	Het was een ervaring die ik zeker niet had willen missen, waarvoor grote dank aan Marieke en Agaath voor de organisatie. Daarnaast vanaf deze plek dank aan de heren van Survive-all (www.survive-all.com) voor een onvergetelijk weekend. De fotogallery met alle foto's van dit festijn kun je zien door hier te klikken.
	Op vrijdag begonnen we snel na aankomst met de eerste Kenpo-training, waarbij we een aantal stoot en trap combinaties op de pads oefenden. Eén van die combinaties gebruikten we vervolgens als aanval om een variatie op attacking mace op te leren. Daarna werkten we op verzoek van Roy aan het effectief maken van Reversing Mace, waarbij vooral het genereren van kracht in de back-knuckle strike (of toch stiekem een hammerfist) naar de zwevende ribben aandacht kreeg. Die avond werd er gedineerd uit de militaire (Franse) noodrantsoenen die we van de organisatie kregen. Op een klein aanmaakblokje je eigen eten opwarmen deed me terugdenken aan de oefeningen die we bij de Luchtmacht deden, waar we drie dagen aan een stuk alleen maar uit die doosjes te eten kregen. 'S-avonds om een uur of tien, toen de laatste deelnemers ook gearriveerd waren, vertrokken we op onze kaart en kompas oefening, die ons over een behoorlijke afstand over heuvels, door velden en grotten en langs watertjes voerde. Om een uurtje of twee/half drie waren we terug in het kamp, waar we de overnachting in een mergelgrot begonnen. Op zaterdag kon het echte werk beginnen, maar niet voordat we een heerlijk ontbijt, bestaande uit zoete en zoute koekjes uit het rantsoen, hadden genoten. De eerste echte activiteit was het abseilen van een steile wand van zo'n 15 meter hoog. Voor de meesten was dit de eerste keer, en dan is de drempel om de afgrond in te stappen toch best hoog. Maar niet zo hoog als bij de tweede oefening, het zogenaamde "running-down" waarbij aan het zelfde touw als bij de abseil, maar nu head-first de afdaling wordt gedaan. Het abseil oefenbaantje werd gevolgd door de volgende uitdaging, abseilen en running-down vanaf een wand van 25 meter hoogte. Hoewel ik van tevoren verwacht had dat het na de wand van 15 meter niet meer uit zou maken hoe hoog de volgende wand zou zijn, bleek dat toch wel het geval te zijn. Vanaf 25 meter ziet (vooral bij running-down) de afgrond er toch wel een stuk gevaarlijker uit dan die van 15 meter.

	Heerlijk gelunched bij de herberg om de hoek, waar ze een voortreffelijke macaronimaaltijd hadden bereid.
	Het volgende onderdeel was de indianenbrug. Op grote hoogte op 2 staaldraden naar de overkant, al wiebelend doordat de volgende survivalist ook al onderweg is. Voor mij persoonlijk was dit de engste oefening, vooral toen ik halverwege stilstaand moest wachten totdat Marieke ver genoeg door was dat ik ook weer verder mocht.
		Vergeleken bij de indianenbrug was het tokkelen eigenlijk een eitje. Aan een musketonhaak met een paar lussen eraan vanaf een soort kabelbaan naar beneden. Hierbij een foto van het uitzicht vanaf de tokkelbaan. Omdat iedere uitdaging overtroffen kan worden, was de volgende, en voor vandaag laaste survival-uitdaging de Flying Dutchman. Deze keer van de tokkelbaan af, zonder dat je de kabel kunt zien en zonder dat je de lussen vast kun houden. Die lussen worden op je rug vastgemaakt zodat je vanaf het startpunt echt de diepte induikt. De meesten vonden dit zo mooi dat ze nog een keer gingen (ik ook).
	Naar al die bloedstollende actie was het hoog tijd voor Kenpo. Onder leiding van Ernst werd er gewerkt aan sparringstactieken. Grote dank aan Ernst voor de leuke les, en pas allemaal maar op voor de de survivalisten bij het NK op 2 november. Nergens meer bang voor en gewapend met de tactieken van Ernst!! Zaterdag avond werd besloten met een heerlijke barbeque op een plataeu hoog in een boom aan de rand van de groeve, met het radio verslag van de kwartfinale van het EK voetbal op de achtergrond op de autoradio. Zondag begon redelijk relaxed met een ontbijtje in de herberg, waarna we de kayaks instapten voor een tochtje over de beek, tegen de stroom in uiteraard. Kayakken zal nooit mijn hobby worden weet ik inmiddels, omdat ik kennelijk niet over de motoriek beschik om zo'n ding te kunnen besturen. Zig-zaggend van de ene wallekant naar de andere duurde het best lang voordat we bij het keerpunt waren, inmiddels ingehaald door bijna alle andere boten (we waren als eerste vertrokken). Vervolgens wederom een heerljke macaronimaaltijd in de herberg, waarna het laatste stuk Kenpo aan de beurt was. Het eerste uur werd onder de brandende zon gevuld door Jeroen met basis-mes-technieken volgens de Amok methode. Daarna was het mijn beurt weer met speeddrills, een nieuwe techniek voor de minder gevorderden (Unfurling Crane), een combinate tussen Unfurling Crane en Five Swords in, en een techniekenlijn om het geheel met een knal af te sluiten. Om een lang verhaal kort te maken, wie er niet bij waren hebben een fantastisch weekend gemist, maar een nieuwe kans zal slechts een jaar op zich laten wachten. Groeten, Marcel
	Katsudo Kenpo, Voermansweide 1, 3437 DG Nieuwegein, 030-2448473, info@katsudokenpo.nl